Od Ariany do Imao

- Udam, że nie słyszałam pytania. - powiedziałam sama do siebie.

- Odpowiesz mi na pytanie? - zapytał patrząc się na mnie zaciekawiony

- Potrzebne ci to do życia?

- Bardziej niż kiszone ogórki to nie, ale i tak chcę wiedzieć.

- To możesz chcieć. Chcesz coś zjeść?

- Możesz zrobić kanapki...

Poszłam do kuchni i zaczęłam robić jakieś jedzenie. W między czasie rozmawiałam przez telefon z Peterem.

W pewnym momencie ktoś podszedł do mnie od tyłu i krzyknął mi do ucha. Z wrażenia spadł mi telefon.

Zobaczyłam śmiejącego się Imao.

- Idiota.

- Nie kazałem ci się przestraszyć, więc nie zrzucaj na mnie winy.

- Więc to ja wymyśliłam ten pojebany pomysł?

- Tak.

- Aha, fajnie. Weź sobie kanapki. - wskazałam ręką na talerz z jedzeniem i podniosłam telefon. 

- Ariana żyjesz? - zapytał mnie Peter

- Tak... idiotyzm niektórych ludzi mnie dobija.

- Jakich ludzi? Kto tam jest, Ari?

- Jej kochanek. - powiedział Imao do telefonu.

- Ariana, to prawda? 

- Idiocie wierzysz? To kłamstwo. - zaprzeczyłam. 

W tym samym czasie Imao zaniósł do salonu kanapki, a ja poszłam razem z nim. 

- To kto tam jest?

- Imao. - w tym samym czasie chłopak zaczął udawać orgazm, żeby wkurzyć Petera. Robił to tak głośno, że nie sposób było tego nie słyszeć.

- Czemu mi tu kłamiesz, do cholery?! - rozzłościł się Peter.

- Nie kłamie! 

- Nie mogę słuchać twoich kłamstw. Odezwij się jak będziesz miała zamiar powiedzieć mi prawdę. - chłopak rozłączył się, a ja wzięłam poduszkę z kanapy i rzuciłam w stronę Imao.

-----------------------------------------

Imao? xdddd